Περίπου στο ίδιο ποσοστό με τους μεγάλους, αν όχι παραπάνω, τα παιδιά μπορούν να είναι ευαίσθητα. Έχουν και αυτά νευρικό σύστημα που λειτουργεί διαφορετικά και αντιδρά στα ερεθίσματα με διαφορετικό, πιο γρήγορο και πιο έντονο τρόπο.
Τα ευαίσθητα παιδιά δεν έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στην εμφάνιση, αλλά μπορείς να τα διακρίνεις διότι συμπεριφέρονται διαφορετικά. Είναι πολύ απαιτητικά σαν μωρά, αφού αισθάνονται τα πάντα πολύ έντονα και αντιδρούν ζητώντας ασφάλεια.

Σαν παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να συνδεθούν με το περιβάλλον τους. Για παράδειγμα, ένα συνηθισμένο παιδί, με ένα συνηθισμένο νευρικό σύστημα θα μπει σε ένα δωμάτιο, θα παρατηρήσει τους ανθρώπους και ίσως τα έπιπλα, και θα αρχίσει να εξερευνάει και να κινείται μέσα στο δωμάτιο. Από την άλλη τα ευαίσθητα παιδιά, με το καλοκουρδισμένο νευρικό σύστημα, θα μπουν στο ίδιο δωμάτιο και θα παρατηρήσουν, όχι μόνο τους ανθρώπους και τα έπιπλα, αλλά τη γενική ατμόσφαιρα του δωματίου, τα συναισθήματα του κάθε ανθρώπου και οτιδήποτε ασυνήθιστο και αξιοπρόσεκτο μέσα στο δωμάτιο. Επειδή θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστούν όλες αυτές τις πληροφορίες, φυσικά θα τους πάρει περισσότερο χρόνο να αρχίσουν να ζουν και να εξερευνούν τον χώρο.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος για την ντροπαλότητα, την διστακτικότητα και καμιά φορά την εχθρότητά τους προς κάτι νέο. Συχνά αντιλαμβάνονται κάτι που εμείς αγνοούμε και αντιδρούν σε αυτό.
Πολλά ευαίσθητα παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο ανάπτυξης. Η προσωπικότητά τους δεν ωριμάζει τόσο γρήγορα όπως σε άλλα και η ηλικία των 6 – 7 ετών που πάνε σχολείο είναι συνήθως πολύ νωρίς. Το αποτέλεσμα είναι ότι φαίνονται να μην είναι τόσο έξυπνα και δεν αισθάνονται καλά στο περιβάλλον. Άλλα παιδιά μπορεί να είναι επιθετικά ή να τα κοροϊδεύουν, διότι νομίζουν ότι είναι χαζά.
Φυσικά σε πολλές χώρες οι γονείς δεν έχουν δικαίωμα επιλογής διότι το κράτος τους επιβάλλει να φέρουν τα παιδιά νωρίς στο σχολείο.
Πολλά φαίνονται να έχουν δυσλειτουργίες όπως ADD ή ADHD ανάλογα με τον χαρακτήρα τους. Αυτό επίσης δεν είναι ασθένεια, δεν είναι δυσλειτουργία, είναι ότι το μυαλό τους δεν έχει αρκετές προκλήσεις και βαριέται. Έτσι δεν μπορούν να εστιάσουν, όπως εσύ δεν μπορείς να εστιάσεις σε κάποιον που μιλάει για ώρες για κάτι που απλά δεν σε ενδιαφέρει.
Τα ευαίσθητα παιδιά έχουν ιδέες για τον κόσμο και τη ζωή, που μπορεί να φαίνονται παράξενες ή αστείες. Θα ρωτήσουν τις πιο ασυνήθιστες ερωτήσεις, διότι παρατηρούν τις πιο ασυνήθιστες λεπτομέρειες. Αν νοιώθουν απόρριψη ή κριτική για αυτό και αυτό συμβαίνει συχνά στα σχολεία, θα προσπαθήσουν να κρύψουν αυτή την ικανότητα, θα προσπαθήσουν να είναι «φυσιολογικά» ώστε να ενταχτούν στο περιβάλλον. Όταν ένα ευαίσθητο παιδί με πανίσχυρο νου και νευρικό σύστημα προσπαθεί να ενταχθεί σε έναν κοινότυπο τρόπο ζωής και σκέψης είναι σαν να χρησιμοποιείς μία τεράστια μηχανή σε ένα πολύ μικρό αυτοκίνητο. Θα δυσλειτουργήσει και ίσως θα καεί.
Πως να συμπεριφερθείτε σε ένα ευαίσθητο παιδί; Ποτέ μην προσπαθήσετε να του κρύψετε τις σκέψεις σας. Καταλαβαίνει ότι κάτι κρύβετε. Να είστε ειλικρινείς και οτιδήποτε δεν καταλαβαίνετε ρωτήστε το, ή αποδεχτείτε ότι κάτι είναι διαφορετικό.
Αν προσπαθήσετε να το διορθώσετε θα δημιουργήσετε προβλήματα. Οι ευαίσθητοι δεν χωράνε στη «στολή» του μέσου ανθρώπου. Γίνονται δυστυχισμένοι.